در ابتدا باید به این موضوع توجه کنید که این دو رویکرد، نه تنها مفاهیم متناقضی نیستند، بلکه نقاط اشتراک زیادی با یکدیگر دارند. چه بسا این که بسیاری از روانشناسان به روز از آموزه‌های روانشناسی مثبت گرا و کوچینگ در جلسات تراپی و مشاوره‌شان بهره می‌گیرند. اما تفاوت رویکردهای سنتی و کلاسیک تراپی و کوچینگ روانشناسی مثبت را می‌توان در چهار گزاره خلاصه کرد.

۱) در رویکردهای سنتی و کلاسیک تراپی و مشاوره، روانشناس به دنبال ریشه مشکلات شما در گذشته می‌گردد و رفتارها و افکار حال حاضر مراجع را انعکاسی از تجارب گذشته او می‌داند.
اما در کوچینگ تمرکز اصلی ما بر لحظه حال است. به عبارت دیگر بیش از آن که روی علت به وجود آمدن این مشکل تمرکز کنیم، به تشخیص این که در حال حاضر چه رفتاری به شما برای حل این مشکل کمک می‌کند و شناسایی و برطرف کردن موانع انجام آن، می‌پردازیم.

۲) در تراپی، مرحله اول مصاحبه تشخیصی است و تمایل زیادی به گذاشتن تشخیص و نام‌گذاری مسائل مراجع وجود دارد و همان طور که از نام آن بر می‌آید (therapy = درمان)، متخصص به دنبال درمان مراجع است.
اما در کوچینگ، مراجع به عنوان یک انسان سالم از نظر روانی دیده می‌شود که دچار ناکارآمدی و اختلال در زندگی شده است و تمرکز متخصص بیشتر بر شناسایی الگوی رفتاری کارآمد و حل مشکل او است تا این که . چرا که در بسیاری از موارد دیده شده است که وقتی مراجع درگیر نام مشکل خود می‌شود، به جای تلاش برای برطرف کردن آن، از آن به عنوان توجیهی برای رفتار خود استفاده می‌کند.

۳) اختلال‌ها و بیماری‌های روانی اعم از دوقطبی، افسردگی ماژور و … همگی در حیطه فعالیت تراپی و مشاوره قرار می‌گیرند، اما مسائل مرتبط با رشد کیفیت زندگی و نیک زیستی اعم از اعتماد به نفس و عزت نفس، هدف گذاری، شادکامی، مدیریت اضطراب (تا جایی که پای یک اختلال در میان نباشد)، اهمال کاری و عملگرایی و … بیشتر در حیطه روانشناسی مثبت و کوچینگ قرار می‌گیرند و البته که رواندرمانگران آموزش دیده و واجد صلاحیت نیز می‌توانند انجام این کار را برعهده بگیرند. علاوه بر این، کوچ ها برای شناسایی آسیب های روانی آموزش می‌بینند تا بتوانند مراجع را به روانشناسان همکار خود ارجاع دهد.

۴) در روند تراپی و مشاوره، متخصص اغلب باتوجه به دانش و تجربه خود، راهکارهایی برای حل مشکلات شما پیشنهاد می‌کند که به نوبه خود بسیار ارزشمند است. اما در جلسات کوچینگ روانشناسی مثبت، اعتقاد بر این است که موثرترین راهکارها برای حل مشکلات فرد در خود او وجود دارد و کوچ به شما کمک می‌کند تا آن‌ها را کشف کنید و در کنار آن، هرجا که نیازی به یادگیری مطالب جدید باشد، آموزه‌های علم روانشناسی مثبت گرا به شما آموزش داده می‌شود تا جعبه ابزار کامل‌تری داشته باشید.
در کوچینگ روانشناسی مثبت، کوچ به شما راهکارهای از پیش تعیین شده ارائه نمی‌کند؛ چرا که مطالعات نشان می‌دهد که راهکاری که از دل مراجع بیرون نیامده باشد، تعهد کافی برای اجرای آن را ایجاد نمی‌کند و در ثانی هیچ کس به اندازه خود شما، از شرایط و مسائل شما اطلاع ندارد، درنتیجه هر راهکاری که شخصی سازی شده نباشد، در اجرا کاملاً دچار مشکل می‌شود و کمکی به شما به عنوان مراجع نمی‌کند.

درنهایت خاطر نشان می‌کنیم که این دو رویکرد کاملاً سازگار و مکمل یکدیگر هستند و رقابتی وجود ندارد. همان طور که رویکردهای نوین روان درمانی مانند اکت (یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد) و واقعیت درمانی شباهت‌های بسیاری به کوچینگ روانشناسی مثبت دارند.